Zwykłe naczynia szklane, kształtem zbliżone do przedstawionego na dawnej rycinie, w przekroju okrągłe, pozostaną nadal najprostszymi akwariami, w których wprawdzie nie najlepiej można obserwować podopiecznych (gdyż wypukłe ściany zniekształcają ich kształty), ale które mają tę zaletę, że są względnie tanie, a także stosunkowo łatwo można je uzyskać nawet na wsi. Słoje szklane mogą zresztą znaleźć bardzo dobre zastosowanie jako jeden z elementów tzw. zaplecza hodowlanego dla niektórych ryb, np. chorych lub też izolowanych z jakichkolwiek innych przyczyn, czy wreszcie dla hodowli roślin wodnych akwarystyka ryby. Jeśli decydujemy się już na trzymanie ryb czy też innych zwierząt wodnych w słojach, należy wybierać naczynie możliwie dużych rozmiarów, w miarę możności z grubego szkła i o stosunkowo dużym otworze umożliwiającym manipulację wewnątrz. Lepiej nadają się do tych celów szklane zbiorniki w kształcie prostopadłościanów, używane np. na akumulatory lub ogniwa, a także dla celów muzealnych na preparaty mokre lub suche. Ich wadą są stosunkowo małe rozmiary oraz mała przejrzystość ścian, zwykle ni; idealnie równych. istnieją wreszcie w sprzedaży akwaria całkowicie szklane, tzw. wanny, w formie prostopadłościanów szklanych o odpowiednich proporcjach ścian, szlifowanych, pozwalających na dogodną obserwację trzymanych w nich zwierząt i roślin.
Mają one tę zaletę, że po ich zakupie i starannym umyciu można od razu przystąpić do urządzenia; co do wad, to wprawdzie nie przeciekają one tak jak akwaria ramowe wskutek złego zakitowania szyb, ale z kolei łatwo pękają. Zapobiec temu można w pewnym stopniu przez ustawienie takiego zbiornika na kawałku wojłoku lub w drewnianej tacce wypełnionej drobnymi trocinami czy na podstawce. la porządku należy jeszcze wymienić będące niekiedy w użyciu akwaria sporządzone ze szklanych balonów (np. na wina, kwasy lub inne płyny), uzyskane po odcięciu ich górnej, szyjkowatej części, łatwo jednak wskutek cienkości szkła pękające pod ciśnieniem wlanej do nich wody, oraz wyszły już niemal całkowicie z użycia szklane kule, zniekształcające wygląd ryb i uniemożliwiające niemal jakąkolwiek manipulację w nich. Akwarium ramowe (skrzynkowe), obecnie najpowszechniej stosowane, ma szkielet zbudowany z metalowych ram, w którym osadzone są na kit (najczęściej miniowy) szklane ściany oraz dno zbiornika. Ramy bywają wykonane z blachy żelaznej (ocynkowanej lub odpowiednio pomalowanej), niekiedy również z blachy mosiężnej lub też z innego metalu nierdzewnego. Dno akwarium wykonane jest zwykle ze szkła zbrojonego lub z blachy ocynkowanej odpowiedniej grubości (od 1,5 do kilku milimetrów); jest ono za pomocą nitów dokładnie przytwierdzone do ramy. Należy wreszcie wspomnieć o coraz pospolitszych za granicą akwariach ramowych, które mają szkielet nie z metalu, lecz z tworzywa sztucznego; są one znacznie dogodniejsze w eksploatacji, m. in. ze względu na wyeliminowanie niebezpieczeństwa korozji. Ujemną cechą tych akwariów jest wrażliwość niektórych tworzyw sztucznych używanych do ich budowy na wszelkiego rodzaju uderzenia.
Mają one tę zaletę, że po ich zakupie i starannym umyciu można od razu przystąpić do urządzenia; co do wad, to wprawdzie nie przeciekają one tak jak akwaria ramowe wskutek złego zakitowania szyb, ale z kolei łatwo pękają. Zapobiec temu można w pewnym stopniu przez ustawienie takiego zbiornika na kawałku wojłoku lub w drewnianej tacce wypełnionej drobnymi trocinami czy na podstawce. la porządku należy jeszcze wymienić będące niekiedy w użyciu akwaria sporządzone ze szklanych balonów (np. na wina, kwasy lub inne płyny), uzyskane po odcięciu ich górnej, szyjkowatej części, łatwo jednak wskutek cienkości szkła pękające pod ciśnieniem wlanej do nich wody, oraz wyszły już niemal całkowicie z użycia szklane kule, zniekształcające wygląd ryb i uniemożliwiające niemal jakąkolwiek manipulację w nich. Akwarium ramowe (skrzynkowe), obecnie najpowszechniej stosowane, ma szkielet zbudowany z metalowych ram, w którym osadzone są na kit (najczęściej miniowy) szklane ściany oraz dno zbiornika. Ramy bywają wykonane z blachy żelaznej (ocynkowanej lub odpowiednio pomalowanej), niekiedy również z blachy mosiężnej lub też z innego metalu nierdzewnego. Dno akwarium wykonane jest zwykle ze szkła zbrojonego lub z blachy ocynkowanej odpowiedniej grubości (od 1,5 do kilku milimetrów); jest ono za pomocą nitów dokładnie przytwierdzone do ramy. Należy wreszcie wspomnieć o coraz pospolitszych za granicą akwariach ramowych, które mają szkielet nie z metalu, lecz z tworzywa sztucznego; są one znacznie dogodniejsze w eksploatacji, m. in. ze względu na wyeliminowanie niebezpieczeństwa korozji. Ujemną cechą tych akwariów jest wrażliwość niektórych tworzyw sztucznych używanych do ich budowy na wszelkiego rodzaju uderzenia.
RSS Feed